สุขภาพใจพระครูปริยัติกิตติวรรณ

เจือมเนื้อตัวเก็บกายในที่ตั้ง
คิดระวังรายจ่ายนานาหนัก
เกรงใจชนญาติโยมนักยิ่งนัก
วิกฤตชักนำเนื่องเกี่ยวข้องกัน
ประชาชีลำบากพรากอาหาร
ทุกเรือนบ้านขาดแคลนทุกข์หวาดหวั่น
โลกผันแปรผลิตพืชสัตว์ยากทุกวัน
บรรลัยคั้นบีบเค้นต้องเจียมกาย
28 พฤศจิกายน 2565


แมลงผึ้งตอมดอกไม้มิให้ช้ำ
หวังกระทำประโยชน์แก่ดอกไม้
ช่วยไกล่เกลี่ยเกสรได้ขยาย
ผึ้งตั้งใจคลายปมเบียดเบียนกัน
ด้วยคิดนี้นำพาให้ระวัง
จ่ายทรัพย์ยั้งอดออมงดกวดขัน
สมาธินิ่งจนยากขึ้นทุกวัน
เช่นผึ้งนั้นไม่เบียดเบียนสิ่งพึ่งพา
29 พฤศจิกายน 2565

อานิสงส์จงกรม5ข้อนั้น
วันนี้พลันกระจ่างในข้อท้าย
สมาธิเกิดคงนานนามรูปกาย
กระสับกระส่ายคลายได้จงกรมดี
ดูเบาไปในจงกรมที่เคยเดิน
รู้ผิวเผินเพียงจำเปล่งปากชี้
แยกนามรูปรู้ทันเรื่องดีดี
ต่อไปนี้จงกรมทันรูปนาม
2 พ.ย.2565

งานการใดลดลงลดรายจ่าย
ลดเรี่ยไรลดบีบเค้นอารมณ์เขา
ปล่อยวางปล่อยงานนอกชุมชนเลา
วางเบา ๆ วางใจในที่ควร
3 พ.ย.2565
ช่วงนี้มีความคิดแบบสันติวิธี สร้างสังคมสันติสุข จึงมีกิจกรรรมเดินจงกรม นั่งสมาธิ ปรับบรรยากาศคนวัดให้ปรับตัวสู่ความเสมอภาค การปฏิบัติธรรม
12 ธ.ค.2565

เหมือนตัวตน ยังมี นำพาเหตุ
กรรมเสี้ยวเศษ ก่อตัว ปะทะบ้าง
เห็นชัดขึ้น จำต้อง ฝึกขัดยาง
ทำลายล้าง ตัวตน อีกนานนาน
14 เมษายน 2566

วิสาขะสันติภาพสุขสงบเย็น
กินอยู่เป็นรักษ์โลกเน้นธรรมชาติ
ดินน้ำลมไฟธาตุสี่แนวสะอาด
ขอมุ่งมาดดูแลตลอดทั้งปี

อาตมภาพทุ่มบอกบุญชวนบริจาค
นานยาวมากตั้งแต่บวชถึงวันนี้
กตัญญูล้นตอบแทนยังไม่ดี
ขอเปลี่ยนวิถีมอบหน้าที่ผู้นำบุญ

ผู้นำบุญโอกาสดีฝนกรรมสาม
สุจริตงามกายวาจาใจฝึกขัดใส
อุบาสกอุบาสิกาวัดวาไกร
บุญยิ่งใหญ่ผู้นำบุญชวนทำดี

งานก่อสร้างบูรณะปฏิสังขรณ์
มอบโยมก่อนวางใจหน้าที่นี้
ทั้งนำบุญชักชวนบริจาคดี
บุญใหญ่ชี้ทางสวรรค์บันดาลดล

วิสาขบูชา 2566 3 มิถุนายน 2566

จิตใจและความรู้สึกเดินมาถึงขั้นสัจนิยมเสียแล้ว
ทำไปตามหน้าที่ทำไปตามบทบาท
ยังรู้สึกเป็นตัวเป็นตนอิ่มอกอิ่มใจบ้างเมื่อได้นั่งสมาธิ
หรือว่าเป็นเฉพาะวันนี้
อาทิตย์ 17 กันยายน 2566
[1]

ด้วยฐานความคิด จิตใต้สำนึกที่พอกพูนถึงปัจจุบันนี้ว่า
1.จะดำเนินชีวิตอย่างผู้กตัญญู ทำตนอย่างผู้ตอบแทนบุญคุณ เป็นผู้ทำความดีเพื่อให้คุ้มค่ากับความไว้วางใจที่ได้มา
2.ทรัพย์สินเงินทองหรือทรัพยากรที่ได้มาจะต้องให้คุ้มค่า เกิดประโยชน์อย่างคุ้มค่า ให้เจ้าของทรัพยากรเกิดความภาคภูมิใจ ให้เจ้าของทรัพยากรเกิดความมั่นใจที่จะให้เราเป็นผู้ใช้ทรัพยากรนั้นแทน
3.จึงเป็นที่มาของการทำข้อมูลให้แม่นยำ ทำข้อมูลให้เที่ยงตรง ทำข้อมูลให้เปิดเผย เพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน เกิดการยินยอมจากเจ้าของทรัพยากรนั้น แม้ไม่ได้ใช้ทรัพยากรด้วยตนเอง
4.เราเป็นผู้เพิ่มมูลค่าของทรัพยากรนั้น ๆ ให้เกิดประโยชน์สูงสุดหรือใช้ทรัพยากรอย่างชาญฉลาดอันนำประโยชน์ไปสู่เจ้าของทรัพยากรทั้งหลาย
5.จึงตั้งใจที่จะนำเสนอวิธีการบริหารทรัพยากรไปสู่ปัญญาและการดับทุกข์ของสังคมหมู่ชน
13 ธันวาคม 2566
[2]